-
1 decuria
dĕcŭrĭa, ae, f. [decem] [st2]1 [-] décurie, réunion par dix, dizaine. [st2]2 [-] décurie, corps judiciaire, tribunal. [st2]3 [-] classe, division, corporation, confrérie, collège, assemblée, réunion.* * *dĕcŭrĭa, ae, f. [decem] [st2]1 [-] décurie, réunion par dix, dizaine. [st2]2 [-] décurie, corps judiciaire, tribunal. [st2]3 [-] classe, division, corporation, confrérie, collège, assemblée, réunion.* * *Decuria, decuriae. Decuriae. Plin. les cinq bandes des hommes d'armes Rommains assistans pour conseil aux magistrats Rommains congnoissans des causes criminelles: et estoit chascune bande divisee en dix parties: et pourtant s'appeloit Decuria: ou pource qu'en chascune desdictes bandes y avoit mille hommes, qui sont dix fois cent.\Reiicere decurias. Cic. Recuser.\Decuria etiam aliorum. Colum. Classes etiam non maiores quam denum hominum faciendae, quas Decurias antiqui appellauerunt. Dizaine, Une bande de dix hommes.\Decuria. Plaut. Toute bande d'hommes, soit grande ou petite.\Decurias hominum inducere. Vitru. Y mettre force gents. -
2 decuriātiō
decuriātiō ōnis, f [1 decurio], a dividing into decuriae: tribulium.* * *decuriatio tribulium -- voters - for corruption/intimidation
-
3 decuria
ae f. [ decem ]1) десяток, группа из десяти ( hominum Vtr); отделение (рабов) ( cocus ex quadragesimā decuria Pt) (в больших рабовладельческих хозяйствах рабы разбивались на «декурии» или «отделения» по специальностям: d. viatorum и т. п.); ( о вещах) десяток (pellium decuriae triginta Treb)2) декурия (подразделение конницы, близкое к эскадрону) Vr3) сословие, класс (d. judicum, scribarum C)d. senatoria C — судьи из числа сенаторов4) шутл. пирующая компания Pl -
4 decuria
decuria, ae, f. (decem), eine Abteilung od. Anzahl von urspr. zehn, das Zehent, die Dekurie, griech. δεκάς (s. Varro LL. 9, 86), I) im allg.: d. hominum, Vitr. 7, 1, 3: der Sklaven, Sen. ep. 47, 9. Col. 1, 9, 7: v. Dingen, unser ein Dutzend, Valerian. b. Treb. Poll. Claud. 14, 3. – II) insbes.: a) als milit. t. t., eine Unterabteilung einer Reiterturme (Schwadron), die Dekurie, Rotte, Varro LL. 5, 91. – b) als publiz. t. t., die Klasse, die Dekurie, bes. der Richter, iudicum, Cic.: senatoria, Klasse der Richter aus dem Senatorenstande, Cic.: so auch equitum, eine D. Richter aus dem Ritterstande, Suet. u. Tac. (s. Nipp. Tac. ann. 3, 30). – dann d. scribarum, Cic.: d. viatoria (der Staatsboten), Corp. inscr. Lat. 14, 373: d. pullaria (der Hühnerwärter), Corp. inscr. Lat. 6, 1897: decuriae duae, viatoria et lictoria, Corp. inscr. Lat. 6, 1877. – scherzh. von einer Zechgesellschaft, Kollegium, Caecil. com. 15. Plaut. Pers. 143.
-
5 decurialis
decuriālis, e (decuria), I) zur Zehnzahl gehörig, Tert. de anim. 37. – II) zu einer Dekurie gehörig, leges, Cod. Iust. 11, 13, 2. – subst., Mitglied einer Dekurie, Fragm. Vatic. § 142. Corp. inscr. Lat. 2, 4227: d. decuriae pullariae, Corp. inscr. Lat. 6, 1897: decuriales pullari, Corp. inscr. Lat. 6, 1008.
-
6 pullarius
pullārius, a, um (pullus), zu jungen Tieren gehörig, Jungen-, I) adi.: collectio, Veget. mul. 1, 29: scherzh., feles, ein Mensch, der junge Knaben fängt u. verführt, Kindermarder, Auson. epigr. 70, 5: pullarii augures, Oros. 3, 22, 3. decurialis decuriae pullariae, ein Mitglied einer Dekurie der Hühnerwärter, Corp. inscr. Lat. 6, 1897 u. decuriales pullarii, ibid. 6, 1008. – II) subst. pullārius, iī, m., der die heiligen jungen Hühner fütterte u. aus ihrem Fressen od. Nichtfressen weissagte, der Hühnerwärter, Cic. u.a.
-
7 Dutzend
Dutzend, duodecim (zwölf: also »zwei D.«, quattuor et viginti [vier u. zwanzig] u. s. s.). – decuria (eine Anzahl von 10 Stück. z.B. pellium decuriae triginta). – je ein D., duodeni, ae, a (je od. jedem etc. zwölf): aus einem D. bestehend, duodenarius.
-
8 δεκατισμούς
δεκατισμόςformation of decuriae: masc acc pl -
9 δεκατισμός
δεκατισμόςformation of decuriae: masc nom sg -
10 decuria
decuria, ae, f. (decem), eine Abteilung od. Anzahl von urspr. zehn, das Zehent, die Dekurie, griech. δεκάς (s. Varro LL. 9, 86), I) im allg.: d. hominum, Vitr. 7, 1, 3: der Sklaven, Sen. ep. 47, 9. Col. 1, 9, 7: v. Dingen, unser ein Dutzend, Valerian. b. Treb. Poll. Claud. 14, 3. – II) insbes.: a) als milit. t. t., eine Unterabteilung einer Reiterturme (Schwadron), die Dekurie, Rotte, Varro LL. 5, 91. – b) als publiz. t. t., die Klasse, die Dekurie, bes. der Richter, iudicum, Cic.: senatoria, Klasse der Richter aus dem Senatorenstande, Cic.: so auch equitum, eine D. Richter aus dem Ritterstande, Suet. u. Tac. (s. Nipp. Tac. ann. 3, 30). – dann d. scribarum, Cic.: d. viatoria (der Staatsboten), Corp. inscr. Lat. 14, 373: d. pullaria (der Hühnerwärter), Corp. inscr. Lat. 6, 1897: decuriae duae, viatoria et lictoria, Corp. inscr. Lat. 6, 1877. – scherzh. von einer Zechgesellschaft, Kollegium, Caecil. com. 15. Plaut. Pers. 143. -
11 decurialis
decuriālis, e (decuria), I) zur Zehnzahl gehörig, Tert. de anim. 37. – II) zu einer Dekurie gehörig, leges, Cod. Iust. 11, 13, 2. – subst., Mitglied einer Dekurie, Fragm. Vatic. § 142. Corp. inscr. Lat. 2, 4227: d. decuriae pullariae, Corp. inscr. Lat. 6, 1897: decuriales pullari, Corp. inscr. Lat. 6, 1008.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > decurialis
-
12 pullarius
pullārius, a, um (pullus), zu jungen Tieren gehörig, Jungen-, I) adi.: collectio, Veget. mul. 1, 29: scherzh., feles, ein Mensch, der junge Knaben fängt u. verführt, Kindermarder, Auson. epigr. 70, 5: pullarii augures, Oros. 3, 22, 3. decurialis decuriae pullariae, ein Mitglied einer Dekurie der Hühnerwärter, Corp. inscr. Lat. 6, 1897 u. decuriales pullarii, ibid. 6, 1008. – II) subst. pullārius, iī, m., der die heiligen jungen Hühner fütterte u. aus ihrem Fressen od. Nichtfressen weissagte, der Hühnerwärter, Cic. u.a.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pullarius
-
13 decuriales
(urbis Romae), канцелярские чиновники римс. сената; распределялись на несколько клаесов (decuriae) (tit. C. 11, 13);leges decuriales, императорские указы, касающиеся этих чиновников (1. 2 eod.).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > decuriales
-
14 decem prīmī
decem prīmī ōrum, m the heads of the ten decuriae forming the senate in a colony or municipal town. -
15 decuria
decuria ae, f [decem; cf. centuria], a division of ten, decuria, decade: hence, in gen., a division, company, class, decuria (of judges, summoned by the praetor to try causes): iudicum: senatoria: tertia equitum, Ta.* * *group/division of ten; class, social club; gang; cavalry squad; ten judges/feet -
16 decuriātus
decuriātus ūs, m [decurio], a dividing into decuriae: ad decuriatum convenire, L. -
17 decuriō
decuriō āvī, ātus, āre [decuria], to divide into decuriae: decuriati equites, L. — To divide into companies, enroll in clubs (for bribery): cum vicatim homines decuriarentur: improbos.* * *Idecuriare, decuriavi, decuriatus V TRANSmake (cavlary) squads of ten; organize in military fashion; enrol in decuriaIIdecurion, officer commanding a decuria (calvary squad); (also naval); foreman; member of municipal senate/governing committee of decuria; councillor -
18 decuriat
dividing into decuriae; (groups of ten) -
19 decem
dĕcem (DEKEM, Corp. Inscr. Lat. 1, 844 al.—The best MSS. and editt. vacillate often between the word and its sign X), num. [Sanscr. and Zend, daçan, Gr. deka, Old H. Germ. zëhan, Germ. zehn, Eng. ten], ten.I.Prop.:B.decem minae,
Ter. Ph. 4, 3, 57 and 58:hominum milia decem,
Caes. B. G. 1, 4; 7, 21:fundi decem et tres,
Cic. Rose. Am. 7, 20; cf. id. ib. 35, 99:milia passuum decem novem,
Caes. B. G. 1, 8; Tac. H. 2, 58.—Decem primi (separated thus in the inscrr.), or in one word, Dĕcemprīmi, ōrum, m., the heads or presidents of the ten decuriae which usually formed the senate in an Italian city or Roman colony (afterwards called decaproti, v. h. v.):II.magistratus et decem primi,
Cic. Verr. 2, 2, 67; id. Rosc. Am. 9, 25; Inscr. Orell. 642 and 1848. Their dignity was termed dĕcem-prīmātus, ūs, m. (also decaprotia, v. h. v.), Dig. 50, 4, 1.—Meton., for an indefinite, round number:si decem habeas linguas, mutum esse addecet,
Plaut. Bac. 1, 2, 20; id. Merc. 2, 3, 11; Hor. Ep. 1, 18, 25:habebat saepe ducentos, Saepe decem servos, etc.,
id. S. 1, 3, 12: cf.: decies. -
20 Decem primi
dĕcem (DEKEM, Corp. Inscr. Lat. 1, 844 al.—The best MSS. and editt. vacillate often between the word and its sign X), num. [Sanscr. and Zend, daçan, Gr. deka, Old H. Germ. zëhan, Germ. zehn, Eng. ten], ten.I.Prop.:B.decem minae,
Ter. Ph. 4, 3, 57 and 58:hominum milia decem,
Caes. B. G. 1, 4; 7, 21:fundi decem et tres,
Cic. Rose. Am. 7, 20; cf. id. ib. 35, 99:milia passuum decem novem,
Caes. B. G. 1, 8; Tac. H. 2, 58.—Decem primi (separated thus in the inscrr.), or in one word, Dĕcemprīmi, ōrum, m., the heads or presidents of the ten decuriae which usually formed the senate in an Italian city or Roman colony (afterwards called decaproti, v. h. v.):II.magistratus et decem primi,
Cic. Verr. 2, 2, 67; id. Rosc. Am. 9, 25; Inscr. Orell. 642 and 1848. Their dignity was termed dĕcem-prīmātus, ūs, m. (also decaprotia, v. h. v.), Dig. 50, 4, 1.—Meton., for an indefinite, round number:si decem habeas linguas, mutum esse addecet,
Plaut. Bac. 1, 2, 20; id. Merc. 2, 3, 11; Hor. Ep. 1, 18, 25:habebat saepe ducentos, Saepe decem servos, etc.,
id. S. 1, 3, 12: cf.: decies.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Decuriae — was a Roman unit of measurement applied to civitas of native peoples.[1] It had been mentioned by Pliny the Elder at 70 AD in his work, Natural History. References ^ Decuriae was a Roman term used by Elder Pliny in his Natural History… … Wikipedia
List of ancient tribes in Illyria — This is a list of ancient tribes in the ancient territory of Illyria (Ancient Greek: Ἰλλυρία). The name Illyrians seems to be the name of one Illyrian tribe, which was the first to come in contact with the ancient Greeks, causing the name… … Wikipedia
JUDEX — I. JUDEX apud mediae aetatis Scriptores vatie sumitur. Sic enim vocantur Consules, apud Hier. in Chron. Magnates, Comites, Proceres, vel Senatores, apud Iornand. de Regnor. success. Isid. Pacens. in Chron. Aerâ 754. Anastas. passim. Alios. Legis… … Hofmann J. Lexicon universale
ADMISSIONALIS — Ministri, Lampridio in Alex. c. 4. memorati, fuêre, qui Suetonio Vespas. c. 14. ex officio Admissionis dicebantur; Trepidum eum interdicta aulâ sub Neronc, quaerentemque quidnam ageret, aut quo abiret, quidam ex officio aedmissionis simul… … Hofmann J. Lexicon universale
List of Illyrian tribes — Illyrian tribes or possibly or partly Illyrian tribes or tribes inhabiting lands known as Illyria. Tribes Illyrian Abri Abri were an Illyrian tribe. [Wilkes, J. J. The Illyrians, 1992,ISBN 0631198075.,page 98: ... who may have belonged to the… … Wikipedia
ARCA Mortualis — indigitatur Petronio Iubet mariti sui corpus tolli ex arca atque illi, quae vacabat, cruci affigi: in Glossis σορος, i. e. Sarcophagus, aliter Graecis ληνὸς, item πυελος, quae voces synonymae sunt. Fiebant illae primum ex lapide Sarcophago, de… … Hofmann J. Lexicon universale
DECURIA — in vet. Inscr. Romae, honori Herculis Somnialis factâ: V. F. CULTORES. HERCULIS. SOMNIALIS. DECURIA. I. DIS. MANIBUS. SIBI. ET. POTERISOVE. SVIS. II. QUI. INFRA. SCRIPTI. SUNT. Q. CECILIUS. Q. GAL. LUCCEIANUS. Q. CECILIUS. A. MUNDAV. etc, vide… … Hofmann J. Lexicon universale
DECDEC — decreto decurionum, decurialis decuriae, decurio decuriae … Abbreviations in Latin Inscriptions
Battle of the Teutoburg Forest — Part of the Roman Germanic wars Cenotaph of Marcus Caelius, 1st … Wikipedia
Curia — For other uses, see Curia (disambiguation). A curia in early Roman times was a subdivision of the people, i.e. more or less a tribe, and with a metonymy it came to mean also the meeting place where the tribe discussed its affairs. Etymologically… … Wikipedia
Nepenthes — For the drug of forgetfulness mentioned in Greek mythology, see Nepenthe. Nepenthes Upper pitcher of Nepenthes edwardsiana Scient … Wikipedia